کد مطلب:28078 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
عثمان گفت: او از نزدیكان و خویشاوندان من است. گفتند: آیا ابو بكر و عمر، نزدیك و خویشاوند نداشتند؟ گفت: ابو بكر و عمر، پاداش خویش را در منع از خویشان می جستند و من، در اعطای به نزدیكانم می جویم.[2].
1104. أنساب الأشراف - به نقل از ابو مِخنَف و واقدی -:مردم، بخشش صد هزار درهمی عثمان به سعید بن عاص[1] را زشت شمردند و علی علیه السلام، زبیر، طلحه، سعد و عبد الرحمان بن عوف در این باره با او گفتگو كردند.
عمر در دوران حكومتش به او گفت: «چرا از من دوری می كنی؟ گمان می كنی كه من پدرت را كشته ام؟ نه؛ بلكه علی او را كشت!». عمر به او مالی بخشید و او طمع داشت كه بیشتر بگیرد؛ امّا عمر به او گفت: «پس از من كسی می آید كه با تو صله رحم می كند و حاجتت را برآورده می سازد». وی در دوران عثمان به اموال فراوانی دست یافت و والی كوفه شد؛ امّا ولایتش به سبب برخورد با مالك اَشتر و یارانش ادامه نیافت. در دوران خلافت امیر مؤمنان، از اوضاع، كناره جست و با معاویه نیز همراه نشد؛ امّا بعدها در دوران تسلّط معاویه، با او همراه شد و مدّتی كارگزار وی در مدینه شد. سعید در سال 59 ق، در گذشت.